Megaman Zero Game

Naras

Deltar

Reploid:
-Szczerze mówiąc miałem nadzieje, że Kiedaga przerobi Cię na chodzącą szafkę z alkoholem... no ale skoro jednak funkcjonujesz w miarę poprawnie to może wypuszczę cię.

Phanti

- Szafkę? - Zapytał Deltar - Gadasz jak Howard... Ale...nieważne. Mam dupska do skopania. Jak chcesz, załatwię sprawy i do Ciebie wrócę. Jeśli ktoś potrafi uratować trupa przed Hunterami i postawić go na nogi to...może ubijemy drobny interes. Ale, będę w nastroju do biznesu dopiero jak zniszczę Huntery.

Naras

Deltar

Reploid:
-Się znaczy jak załatwisz swoje sprawy to wrócisz i dasz się przerobić na chodzącą szafkę z alkoholem?

Reploidka:
-Skończone.

Czułeś już w pełni swoje nowe nogi... Trochę dziwnie się z nimi czułeś.
Do czasu, aż nie wrócisz do szpitala ASK nie możesz używać Dash.
Hmm... Ciągle jesteś przywiązany do stołu.

Phanti

- Raczej...nie interesuje mnie taka kariera. - Odrzekł głosem wyrażającym dezaprobatę - Ale widzę, że jesteście "Niezrzeszeni". Ani żadna z trzech frakcji, ani Gildia. Mechanik, potrafiący w mig dorobić mi odrąbane kończyny i koleś zdolny do uratowania trupa. Z kimś takim można ubić biznes.

Naras

Deltar

Reploidka zaczęła czyścić swoje narzędzia.
Reploidowi nie spodobała się twoja propozycja i głosem stanowczym oznajmił:
-Nie obchodzą nas wasze irytujące sprzeczki. Żyjemy w podziemi z dala od całej tej walki na powierzchni, nie będzie żadnych interesów związanych z tą waszą dziecinną wojną. Robimy to na co mamy ochotę.

Phanti

Deltar przez chwilę milczał. Po chwili zaczął się śmiać głośno.

- A myślisz, że mnie to obchodzi? Arkadia, Hegemonia, Stalowe Kruki. To dzieci które biją się o władze piaskownicy. Nic więcej. Niech nie zmyli was znaczek na mojej zbroi - wskazał podbródkiem na mały emblem ASK na naramienniku - Znaleźli mnie i wyczyścili. To tyle. Plany które mam są czysto personalne. - Znowu chwilę milczał - Ale, nieważne. Na razie liczą się dla mnie jaszczury. Mogę już iść?

Naras

Deltar

Reploidka nie interesowała się wcale sytuacją.
Reploid popatrzył na ciebie jakby z żalem, po czym powiedział:
-W sumie to ładnie wyglądasz jako ozdoba na stole... Może cię jeszcze trochę przetrzymam.

Phanti

- Nie mam czasu być złotym obrusem! - Zawołał Deltar - Na górze jest wojna w której muszę wziąć udział! By iść dalej! Pokój na świecie, man. Pokój na świecie. Do tego dążę. Ale nic nie zdziałam będąc przykuty do stołu w piwnicy!

Naras

Deltar

Reploid:
-Zaskoczę Cię. Więcej zrobisz dla pokoju na świecie siedząc tutaj przypięty do stołu, niż na górze obijając innym mordy. Biorąc udział w wojnie nie popierasz pokoju.

Reploid wyciągnął zza pleców nóż bojowy.

Phanti

- Walka. Potrzebne poświęcenie dla osiągnięcia pokoju. - Odpowiedział Deltar - Siedząc na dupie w podziemiach ratujesz tylko siebie. JA chcę uratować innych!

Naras

Deltar

-Mylisz próbę samobójczą z poświęceniem. Mylisz wojnę z pokojem. Mylisz bohaterstwo z bestialstwem.

Reploid rozciął Ci więzy.
-Idź sobie. Jesteś nudny.

Byłeś w małym pokoju gdzie było parę szafek, trzy łóżka, na podłodze dywanik. Nie było tu okien tylko jeden dość spory otwór wentylacyjny na ścianie.
Reploid podszedł do metalowych drzwi i je otworzył.

Phanti

<Wreszcie...Holy Shit...>

Deltar skłonił lekko głowę, kiedy mijał reploida.

- Dzięki za uratowanie mi życia. - Rzekł do niego, po czym zwrócił się do Reploidki - Dzięki za nowe nogi, laska.

I wyszedł...Idzie...idzie..I co?

Naras

Deltar

Reploidka była zbyt zajęta majstrowaniem w jakimś małym urządzonku by usłyszeć co powiedziałeś.
Gdy wyszedłeś za drzwi natychmiast spotkałeś reploida ubranego w zielono-biały mundur. W rękach trzymał karabin szturmowy z tłumikiem. Bez słowa cię minął i wszedł do pomieszczenia, które przed chwilą opuściłeś.
Znowu byłeś w labiryncie tuneli, ale idąc za tabliczkami "Wyjście" wydostałeś się jakąś studzienką na pustą, spokojną, całkiem cichutką ulice.

Phanti

Deltar odpalił Scan Visor. We wszystkich trybach szukając afery. Jeśli nic nie znalazł, szuka wojny na ślepo.

Naras

Deltar

Skan nic nie wykazał.
Zacząłeś chodzić po okolicy, aż natknąłeś się na oddział ASK, który miał postój na opatrzenie rannych. Gdzieś około dziesięciu osób.