Megaman Zero Game

Matoi

Matio Shiroi

Uderzam mocno w drzwi katedry.

-Jest tam Kto!!!

inraeratus

Deltar

Jeeeeeeszcze leeeeepiej.
Usłyszałeś głos w głowie.
-Z mocą jest już absolutnie w porządku. Może powinieneś nieco efektywniej ją rozdysponować?

Matio

Zimny wiatr powiał, dreszcze przeszły Ci po plecach. Pociemniało.
-Są tam. Jednak wątpię, by Cię wpuścili. To już dla nich...nieosiągalne...
Obejrzałeś się - głos dochodził z góry. Mroczna, zakapturzona postać zeskoczył z wysokości paru metrów, z gracją lądując obok Ciebie. Nie widzisz jej twarzy....

Matoi

Matio Shiroi

-Acha, bo z tego co mi wiadomo to chodzi coś o mnie.

podniosłem lewą rękę do twarzy i zasłoniłem grzywką lewy oczodół.

-możesz mi coś opowiedzieć o tym miejscu bo nic nie wiem, nie wiem gdzie jestem i co tu się dzieje.

Yasahiro

Shinku Ankoku

Najpierw zmarkotniał też a potem znowu się uśmiechnął i spokojnie powiedział.

-I to jest dopiero nastawienie. Wierz mi, rzadko kogoś takiego się spotyka teraz... Wybacz jednak, że cię spytałem o to.-

Spokojnie idzie za Michaelem. Musi sobie zapisać gdzieś te informacje o ludziach innych.

Phanti

<Rozdysponować?>

Deltar zaczął się koncentrować. Już go to trochę irytowało, ale ok...

Odpowiednie rozdysponowanie... Stara się wyczuć by być idealnie na granicy obu możliwości. Nici nie mogą być zbyt cienkie ale nie może być też zbyt mało grubych. Optymalna ilość, optymalna grubość...

Odpowiednie rozprowadzenie...centrum jest w torsie. Ale stara się odpowiednio rozprowadzić niżej do brzucha...aż po same nogi. To samo z rękami. Daje też mocy do mózgu i oczu. A także do wszelkich innych receptorów. Wraca jeszcze do kończyn... Rozprowadza odpowiednio moc zarówno na mięśnie jak i serwomotory. Dodaje także wzmocnienia przy "kluczowych stresowych punktach" które są bardziej podatne na zmęczenia.

inraeratus

Deltar

Delikatny odgłos kruszonej tafli lodu...

Przebiłeś się. Nagle, bez żadnego ostrzeżenia. Bańka prysła, pozostawiając Cię stojącego w deszczu lśniących, błękitnych drobinek. Wnikają w ziemię pod Twymi stopami. Słyszysz coś. Odwróciłeś się.

-Klap... klap... klap...

Synteta bije Ci brawo.

-Gratulacje. Najtłatwiejsza część za Tobą.

Shinku

-Nie... naprawdę nie ma za co. To nie jest coś czego się wstydzę. Wręcz przeciwnie - dodał butnie, lecz potem zamilkł. Przez jakiś czas wędrowaliście w milczeniu przez ten labirynt. Przypomniał coś sobie:
-Właśnie. Wszystko w porządku z Twoimi ranami, czy tak?
Doszliście do namiotu, z zewnątrz niczym nie różniącego się od reszty. W środku paliło się niewielkie światełko.
-Jest ktoś, kogo powinieneś był poznać. Nieco lepiej wyjaśni Ci co i jak.
Przysunął się bliżej.
-Sir? Przyprowadziłem osobę, o którą pan prosił.
Gestem ręki daje Ci do zrozumienia, żebyś się zbliżył.

Matio

-Nie przejdziesz... bo przejście jest z drugiej strony. To jest nieczynne. Czy też remontowane, pies to lizał.

Przeszła parę kroków.
-Urodzeni w imperium skazanym na zagładę...
Drgnęła, słysząc Twe pytanie.
-Jesteśmy na statku kosmicznym, należącym do nieznanej nam rasy obcych. Miejsce, w którym się obecnie znajdujesz to głębokie centrum tak zwanego ,,parku". Rezerwatu flory i fauny zielonoskórych. Ludzi traktują tutaj jako zwierzęta.. i pozwalają nam tu żyć....raz na jakiś czas urządzają sobie na nas polowania, niczym na dziką zwierzynę. Ale nie, nawet nie zniżą się o tego, by stanąć przeciwko nam... wysyłają swych mechanicznych pupili... i wszelkie wybryki natury, jakie stworzą, bądź odnajdą.... Byłeś świadkiem jedneo z tych rajdów, czyż nie? Wbrew temu co sądzą Ci dumni głupcy, nie jesteśmy bezbronni.... rośniemy w siłę, coraz dalej zapuszczając się na resztę ich statku... tak, resztę. Całe to miejsce, znajdujące się pod jedną, gigantyczną kopułą jest jedynie niewielką częścią całego matecznika... Planujemy go zdobyć...i wrócić na Ziemię...

Do tej pory stała zamyślona, wpatrując się w przestrzeń. Postać odwróciła się w Twoją stronę.

-Pomaganie nowym osobom leży w granicach moich obowiązków. Jeśli masz pytania, pytaj... Matio.

Phanti

- Domyśliłem się. - Odpowiedział spokojnie Deltar zarzucając sobie młot na ramię - Podejrzewam że to nie koniec prac w "MTV's Pimp My Deltah!" ?

inraeratus

Deltar

-Dokładnie. I wyrzuć tego śmiecia, w tej części ,,treningu" sprawisz sobie lepsze cacko. O ile zdołasz.
Odczekał momencik, aż zrobisz co trzeba.
-Manewrowanie strumieniem energetycznym jst relatywnie prostym zadaniem, ze względu na fakt, iż posługujesz się tą umiejętnością, choćby i nieświadomie, na codzień. Wcześniej potrzebowałeś poczuć esencję swego istnienia. Teraz musisz ją odrzucić. Na jakiś czas stań się pusty, przejrzysty. nmiech Twe myśly staną się klarowne, jawne i przechodzące bez powikłań, bez żadnych reakcji. Skup się raz jeszcze. Wyzwól energię w swoim ciele i wyrzuć ją na zewnątrz. Powoli. Spokojnie. Będziesz potrzebował tego pływu.

Matoi

Matio Shiroi

-Ok......nie pytam skąd wiesz jak mam na imię , ale jak można wiedzieć to chciał bym poznać twoje jeśli wolno ,albo chociaż przydomek pod jakim jesteś znana-Popatrzyłem na nią może coś zobaczę spod kaptura-I chyba powinienem się dostać do tej katedry wiec możesz mnie zaprowadzić do wejścia, i od razu takie pytanie wiesz gdzie jest moja broń ??

Phanti

Deltar puścił młot i zaczął się...eee..pustkować.

<Jestem pusty...jestem pusty....pustka....pustka....Hej! Napiłbym się trochę whiskey! I zjadł pikantne skrzydełko!>

Uh....

Yasahiro

Shinku Ankoku

<Ah, dowódca>

Wszedł i zrobił lekki ukłon.

-Witam, nazywam się Shinku...Ale to pewnie pan wie-

inraeratus

Shinku

Oczom ukazał Ci się mężczyzna przeciętnego wzrostu z czarną kozią bródką, włosami tegoż samego koloru zawiązanymi w kucyk, ostrym nosem oraz bystrym spojrzeniem. Siedział po turecku na macie, wyściełającej namiot, ubrany w zbroję płytowo - łuskową, opiętą w paru miejscach lśniącymi pasami. Przysłonięte po części szmaragdowym płaszczem. Choć kolor jego ,,ubrań" przysłoniła w niejednym miejscu warstewka pyłu, to sprawiał wrażenie zadbanego. Biła od niego aura spokoju i rozwagi płynących z lat doświadczenia.

Kiwnął Ci głową, odpowiadając na pozdrowienie. Dał ręką znak, byś usiadł naprzeciw niego. Michael, jak na znak, wyszedł.

-Antoni Mirell. - wbrew pozorom jego głos... po prostu grzmiał. Delikatnie grzmiał... co dopiero w innych okolicznościach - przeszło Ci przez głowę. - Doszły mnie słuchy o okolicznościach, w jakich się tu znalazłeś. Chcę, abyś szczerze mi odpowiedział. Co czujesz na wspomnienie.... tego motoru?
Prosto do rzeczy... łoł.

Deltar

Synteta zbliżył, niejako przyglądając Ci się z mieszaniną konsternacji.... nie... zamyślenia.... zaciekawienia.... tak...

-Powiedz mi, młody (padawanie) Deltarze. W co wierzysz? Czego pragniesz? Co jest motorem Twej działalności?

Powietrze nad jego głową otoczyła fioletowa, nierówna aureola. Rozciągnęła się, spływając niczym kisiel w dół jego pleców. Powłóczysta szata zafalowała, choć nie czułeś wiatru. Tu, w centrum pustkowia, byliście sami... kula światła zaiskrzyła nad jego wyciągniętą dłonią. Podniosła się, zaświergotała i pofrunęła ku słońcu. Czary...

Matio

-L' aid. Oczywiście, to nie jest moje imę. - zaśmiała się, jakby powiedziała coś śmiesznego. Jej śmiech był dźwięczny, czysty, przywodził na myśl szum liści na wietrze. Odgłos bijącego źródełka.

Przeszła obok Ciebie. Złocisty kosmyk przemknął koło Twej twarzy. Pogłaskała stokrotkę, wyrosłą spomiędzy kamiennych bloków katedry.

-Widziałam krańce świata, odległe lądy. Tajemnice wiecznie niewzruszonej ziemi. Wyjrzałam na wiatr popielny, zagnał mnie krok za daleko. O wędrowcze, chodź za mną - świat. Czeka.

Delikatne kroczki zabrzmiały wśród listowia. Krańce jej szaty znikły za rogiem.... lecz nadal słyszysz jej głos.

Matoi

Matio Shiroi

Ruszyłem za nią.

-Muszę coś skombinować sobie lewe oko-Powiedziałem to raczej do się niż do niej.

Idą za nią wsłuchiwałem się w to co mówi.

inraeratus

Matio

-Da się zrobić.

Łoł. Znikając za rogiem, stopniowo ściszała głos, dając wrażenie oddalani się... a w istocie przysiadła sobie na niskim gzymsie, powłócząc nóżkami.

-Nowego chwilowo Ci nie wyhodujemy, lecz moglibyśmy zastąpić Ci to jakimś mechanicznym odpowiednikiem. Może nawet załatwiłoby się jakieś bajery... - tu zawiesiła głos - Interesowałoby Cię coś konkretnego?

Matoi

Matio Shiroi

-Organiczne oko raczej odpada, przydało by się jak już to jakiś ułatwiające mi walkę.

Poczekałem na odpowiedź

-Yyyy....Nie powinienem wejść do katedry ??