Megaman Zero Game

Dada

Dada wchodzi do labolatorium
- Czy panna Ciel mnie wzywała? I co macie takie smutne miny...

X

Widzisz Ramroyda i Ciel po prostu załamanych... i koc, pod którym coś jest.

-Usiądź. Tylko tutaj, na krześle.

Powiedziała łamiącym sie głosem.

Dada

-dobrze... - Dada dziwnie popatrzył i siadł
<kurna ale sie boje jak w jakims horrorze>
-C-Czy cos sie S-Stało?

X

-T-tak... nie w-wiem j-ak to po-powiedzieć... ale Diana... Diana...

łzy pociekły jej po policzkach.

Dada

-Diana co... a własnie gdzie ona jest... bo dzisiaj jej nie widziałem...

X

-Ona... nie... nie żyje...

Rozplakała sie.

Dada

Dada aż spadł z krzesełka...
- Ał... co?!? a-ale j-jak p-przeciez to nie mozliwe...
Dada jest przygnębiony ma smutną mine... pierwszy RAZ ma TAK smutną mine...

X

-J-ja też n-nie moge w to u-uwierzyć... zasneła i... n-nie obudziła sie... jest pod kocem...

Ciel wzieła chusteczke i wytarła twarz.

Dada

- I-Robicie jakies przygotowania na na... Pogrzeb?
Wykrztusił to ale mówiąc cicho... bo tak mu najlepiej sie mówi...

X

-Niedawno zauważyliśmy... to... ale niedługo będzie... musze też o tym powiedzieć Anullete...

Dada

- A moge popatrzec na... na wiesz kogo... - Dada az nie mógł jej imienia wymówic...

X

-T-tak... wygląda jagby była w śnie... tylko jest blada...

Ciel coś tam wpisuje do komputera.

Dada

Dada podchodzi do Diany odkrywa ją i spogląda na nią...
-Dlaczego ty a nie ja... przeciez ja mogłem zginąc ale dlaczego ty...
łza skapneła na jej policzek...
-Nie moge uwierzyc...

X

-Ja też nie moge uwierzyć... wezwałam Anullete... była jej przyjaciołką, powinna wiedzieć... to straszne... mogłam jej coś dać albo coś zrobić, nie wiem...

Dada

-Nie obwiniaj siebie... narodzi sie w innym życiu... napewno...