Megaman Zero Game

Phanti

Deltar wszedl do szpitala i zaczal rozgladac sie w poszukiwaniu Elizabeth.

Doragon

wszedlem do szpitala rozgladajac sie za wolnym lekarzem czy moglby mi opatrzyc ramie (o ile dobrze pamietam ramie mam troche...)

Dada

Deltar

Widzisz ją jak rozmawia z inną reploidką, tylko że ona jest pielęgniarką...

Doragon Vanargand

Podchodzi do Ciebie doktor... ogląda tą ranę, po czym z półki na lekarstwa wyciąga strzykawkę. Podwija Ci rękaw i wbija przed raną... po paru minutach rana się goi i nie ma po niej śladu.

Phanti

Deltar zamyka oczy a jego zbroja znika. Tym razem ma na sobie caly czarny outfit z kapturem zaslaniajacym twarz. Siada sobie na pobliskim krzeselku i przysluchuje sie rozmowie obu pan .

Doragon

- ... dzieki...

z braku zajecia usiadlem na jednym z krzeselek rozmyslajac o roznych rzeczach

Dada

Deltar

Trafiłeś chyba zbyt późno, bo właśnie kończą rozmowę... to co usłyszałeś było:
-... więc prawie to masz prawda?(Pielęgniarka)
=Tak tak... prawie, daj mi czasu(Elizabeth)
- Dobrze, przecież mamy dużo czasu hihihi...
=Przestań tak się śmiać... aż mi się coś dzieje jak ktoś tak robi...
- No to przyjdź, później pogadamy...
Elizabeth siadła na krześle i widać, że jej lżej.

Phanti

-Co prawie masz? - Zapytal sie jej Deltar, ktorego zbroja znowu sie pojawila.

Dada

Deltar

-A taką rzecz dla koleżanki kupuję... zrobiliśmy sobie takie coś, że będziemy kupować dla siebie rzeczy w dzień 'urodzin'
Powiedziała spokojnie Elizabeth, widocznie nie zdziwiła się twoim byciem tutaj...

Phanti

-Oh? Mam zle wspomnienia z tekstami typu "masz TO?" "Tak daj mi czas na zdobycie TEGO, hihihihihi". I jak to sie konczy? Strzal z promienia laserowego w plecy i 50 lat spedzone w uspieniu - Powiedzial cicho Deltar. Byl oparty na oparciu krzesla, Zanbato bylo oparte o niego. Mial zamkniete oczy, a mine dosyc powazna.

Doragon

spojrzalem w strone Deltara przygladajac sie mu chwile i jego broni

Dada

Deltar

-No Deltarku, ty sądzisz, że ja bym mogła Ci coś zrobić??
Spytała głaszcząc Cię po twarzy...

Phanti

-Nie, nie o to chodzi. Kiedys...50 lat temu. Byla kobieta...Czlowiek. No, coz moge rzec. Zakochalismy sie w sobie. Jednak...w czasie buntu D.A.W.N w laboratorium...jej zaufanie do mnie przygaslo. I zaczela miec przede mna sekrety. To sprawila ze zostala smiertelnie poraniona przez jedna osobe. Pamietam....mnostwo krwi... - Deltar spuscil glowe - Umarla na moich rekach - Zamknal mocniej oczy, a z jednego pociekla...lza.

Dada

Deltar

-Przykro mi z tego powodu... Nie wiem jak mogłeś się czuć... ale z pewnością nie chciałabym, aby taki Deltarek jak ty umarł mi właśnie teraz, przed moimi oczyma... nie wiedziałabym co wtedy zrobić.

Phanti

-Ja tez nie. - Odpowiedzial cicho Deltar - Wlasnie wtedy rozpoczela sie moja rola w buncie. Zabicie 400 niewinnych ludzi w tydzien i wybicie praktycznie calej armii D.A.W.N - Jego twarz nigdy nie byla tak ponura jak teraz.

Dada

Deltar

- Przepraszam... Przepraszam za to, że przypomniałem Ci swoje ponure dla Ciebie czasy... wybaczysz mi?
Zapytała się i podniosła Ci głowę palcem za podbródek.