Megaman Zero Game

jediyan

- I znowu to samo - -'' Ale choć jeden krok naprzód zrobiłaś. Dobra idziemy.

Phanti

Kojol znalazl sie przy namiotach mieszkalnych. Tam, dowiedzial sie, gdzie mieszka Neige, i tam sie udal.

Wszedl do namiotu, specjalnie nie ogladajac wnetrza i spojrzal na bedaca tam osobe.

- Sara Kunaki, moja .... - chwilowa przerwa i nastepne slowo wypowiedziane z wielka pogarda - Przelozona...pragnie dowiedziec sie, kiedy dostanie zaplate za przyslane tutaj dobra...I...nie chcecie wiedziec, co stanie sie z tym miejscem, jezeli zaplaty nie otrzyma...

X

Była to dziewczyna z rudymi włosami, młoda... człowiek.

-No przecież nie rozdwoimy się... powiedz jej że jak będziemy mogli to jej zapłacimy... nie wiem kiedy to będzie...-Powiedziała stojąc przed tobą, nie przejmując się groźbą.

Phanti

- Nie obchodzi mnie to. - Stwierdzil Kojol - Jesli nie macie pieniedzy, nie bierzcie towaru. A zwrotow nie przyjmujemy. To nie moja sprawa, czy bedziesz musiala kogos zabic, czy popelnic samobojstwo. Towar ma znalezc sie u Kunaki.

X

Najwidoczniej te słowa ją trochę zdenerwowały...

-Dobra... jeśli to wszystko, to zjeżdżaj...-Warknęła do Ciebie.

Phanti

Kojol nie ruszyl sie z miejsca. Spojrzal jej prosto w oczy i uzyl swojej "Cienistej Telepatii"

<Nie, bez gwarancji na to, ze zaplata zostanie otrzymana...>

X

Dziewczyna sie tym nie przejęła, stała jak stała.

-Ehhh... masz moje słowo... zadowolony? Jeśli tak to idź, bo nie mam ochoty dalej z tobą rozmawiać...

Phanti

- Kiedy zostanie otrzymana zaplata...? - Zapytal Kojol

X

-Mówiłam, jak sie wyrobimy... najdłużej to w ciągu miesiąca... no, może dwóch...-Powiedziała dalej tak stojąc.

Phanti

<Kunaki. Zaplata zostanie dokonana w przeciagu Miesiaca, lub dwoch. Satysfakcjonuje cie to?>

X

<W sumie może być... możesz już wracać po nagrodę...> Powiedziała Ci... masz + 700 EXP

Phanti

Kojol uklonil sie lekko, wyszedl, i udal sie od razu do TSa, gdzie przeniosl sie na lodowa pustynie i poszedl do Mieszkania Sary...

Trey

Vill szedł spokojnym krokiem po obozie, mijając różnych uzbrojonych ludzi. Wiedział o swojej inności, i jeśli miałbym być szczery, to nawet czuł lekką pogarde dla tych słabeuszy. Cóż, w koncu niewiele osób wiedziało o tym, że do konca nie jest człowiekiem...
Zmierzał do namiotu Neige, by dostać jakieś zadanie. Przed wejściem zapukał do drzwi[czy jakoś tak] namiotu, czekając na pozwolenie wejścia

X

Pozwolenia żeś nie otrzymał... daj spokój, nie jesteśmy w wojsku...

Trey

A więc wszedł... Rozejrzał się i... ?