Megaman Zero Game

Naras

Black Lynx

Reploidka Legionu-Nie.
Czubek laserowego rapiera był tak blisko twojej głowy, że zrobiłeś zeza.
Typek z okna-Hart mówi, że masz go tu do nas dać, więc nie rób z niego sita bo będziesz go musiała tutaj nieść.
Reploidka Legionu-Słyszałeś, wstawaj... ostatnia szansa jeśli lubisz swoją głowę.

Matoi

Black Lynx

-Pozwolisz zabiorę swoją rękę ze sobą.

Wstałem i przechodząc obok śmietnika zatrzymałem się i czekam na odpowiedź.

-Chyba że ty ja weźmiesz za mnie, ale chyba wątpię.

Naras

Black Lynx

Reploidka Legionu-Zostaw to i chodź, jeszcze jedno słowo a cię zabije.

Matoi

Black Lynx

-Yhy.

Sam ruszyłem szybszym krokiem, do budynku i na górę

Naras

Black Lynx

Ruszyłeś tam gdzie cię poprowadzili. Najpierw wszedłeś tylny wejściem (czyli tak jak pierwotnie zakładałeś... Choć może wolałbyś inne okoliczności), znalazłeś się w małej kuchni, po której niespecjalnie miałeś czas się rozejrzeć bo zapiekło cię ukłucie w plecy. Wyszedłeś z kuchni i znalazłeś się na korytarzu w którym unosiła się chmura kurzu. Prowadzony przez reploidke Legionu mijasz szereg drzwi i dochodzisz do schodów, po których wchodzisz na górę.
Wielki pokój pełen był biurek odgrodzonych od siebie malutkimi ściankami. To pewnie tutaj odbywała się cała papierkowa robota na posterunku. Przy jednym takim stanowisku pracy czekała na ciebie pozostała dwójka- typ z okna i reploid w dziwnym czarnym płaszczu z kapturem, na piersi miał zielony, lśniący w półmroku symbol H2. Staliście tak bez słowa, reploid w płaszczu wyciągnął do ciebie rękę a drugą sięgnął do wewnętrznej kieszeni swojego ubioru.
Tajemniczy reploid- Daj tą rękę zanim się nam popsujesz.

Matoi

Black Lynx

Podałem mu rękę.

-Dobra nie lubię długich rozmów, a wam pewni chodzi o to kim jestem i dlaczego tutaj. A tak jak mówiłem jestem najemnikiem ze zleceniodawcami, nie rozmawiam przekazują informacje przez różnych ludzi.

Naras

Black Lynx

Beznadziejny z ciebie kłamca.
Typ z okna-Jakby ktoś tak "skryty" miał się kontaktować z takim amatorem.
Reploidka-Jeśli jesteś najemnikiem, to do której z grup należysz?
Tajemniczy-Możecie się wszyscy zamknąć?!

I zapadła cisza. Tajemniczy typ w płaszczu wyciągnął zestaw narzędzi i sprawił, że ręka nie krwawi oraz jest gotowa do zamontowania nowej dłoni. Przez moment oglądał swoje dzieło, po czym wyczyścił chusteczką narzędzia i schował. Nie widziałeś jego twarzy skrytej w cieniu kaptura (zwłaszcza, że w pomieszczeniu panował półmrok) ale wiedziałeś, że ci się przygląda.

Tajemniczy reploid, który tutaj dowodzi-Po pierwsze: nie odzywasz się niepytany. Po drugie: zmarnowałeś większość naszej cierpliwości tam na dole, została ci ostatnia szansa- zamilkł, odciągnął rękaw z swojej lewej ręki i zobaczyłeś, że na przedramieniu ma coś w rodzaju komputera. Skierował na ciebie coś co wyglądało na kamerkę/skaner i przez moment coś robił na swoim sprzęcie- Nie ma nagrody za jego głowę. Macie jego broń?
Reploidka rzuciła na stół twoją dłoń z przymrożonym pistoletem... Jednak ją wzięła, jak miło. Tajemniczy oderwał broń od ręki, pooglądał, po czym wpisał coś na swoim komputerku, potem zrobił to jeszcze raz... I jeszcze raz.
Lider- Ładna rzecz. Wygląda na robiony ręcznie. To by wyjaśniało brak danych.

Czułeś się lekko niespokojny. Ten tajemniczy raczej nie walczy bronią palną gdyż wiedziałby, że takie macanie i oglądanie odbezpieczonej broni może być niebezpieczne. Po minie typa z okna zauważyłeś, że on podziela twoje zdanie ale nie ma chyba ochoty upominać lidera.

Matoi

Black Lynx

Rozglądam się po pomieszczeniu, przesunąłem się trochę na bok aby nie stać na wprost ich lidera.

Naras

Black Lynx

Próbę przesunięcia się powstrzymało znajome ukłucie.
Lider ku twojej uldze odłożył broń na stół. Wzruszył ramionami po czym oznajmij- No dobra, to teraz powiedz czego tu chciałeś.
Zabrzmiało jak polecenie, nie pytanie.

Matoi

Black Lynx

-Przeszukać posterunek pod kontem amunicji do snajperki.

Naras

Black Lynx

Lider- Szaberek, co? Masz szczęście. Jak sobie pójdziemy będziesz mógł szukać sobie tu amunicji ile ci się podoba, człowiekowi byśmy nie pozwolili ale reploid to inna bajka. Zrobimy tak: ty dasz się przykuć do kaloryfera a my dokończymy swoją robotę. Żadnych numerów. Umowa stoi?

Matoi

Black Lynx

-Nie mam ochoty się targować a i tak jestem na przegranej pozycji, wiec tylko mam prośbę o zostawienie broni oczywiście jak będziecie wychodzić, i opcjonalnie kluczyk do kajdanek. Oczywiście mogę wam nie przeszkadzać siądę gdzieś poczekam ale pewnie kajdanki.

Wyciągnąłem całą rękę przed siebie.

Naras

Black Lynx

Zostałeś przykuty, a twoja broń nadal leżała na stole gdzie odstawił ją tajemniczy lider trzyosobowej drużyny. Zostawili ci twój scouter, który w końcu chyba odtajał. Widziałeś jak przeszukują pomieszczenia za dyskami, które gdy znaleźli sprawdzali. Szukali czegoś pilnie, sprawdzali nawet znalezione telefony i przestarzałe komunikatory. Na nowo pogrążyli się w swojej pracy, którą im przerwałeś.

Matoi

Black Lynx

<muszę wbudować sobie ten scouter w głowę....>

czekam

Naras

Black Lynx

Nagle lider warknął do ciebie- Hej! To ty znowu skanujesz budynek?
Podskoczyłeś zaskoczony nie mając pojęcia co się stało. Tyle wystarczyło by tajemniczy reploid zrozumiał, że to nie ty.
Typek-Znowu ktoś tu lezie?
Lider-Na to wygląda...
Reploidka podeszła do ciebie i czubek ostrza znalazł się miedzy twoimi oczami, mimowolnie zrobiłeś zeza.
Reploidka-To twoi znajomi?