Megaman Zero Game

X

W międzyczasie Kimiko po unikaniu oddziałów NA doszła do domku. Puka do drzwi.

X

Drzwi otwiera jej Seji. Wygląda normalnie. Oprócz tego, że nie ma ręki.

-Eeeeeee... Seji, co Ci sie stało?

Powiedziała blednąc lekko

a trenuje sobie z Tomem i Lazarusem

-A... aha... ale co Ci sie stało z ręką?

- Laz mi ją odciął. Ale nie ma co się bac. Potem mi ja przyszyje

Kimiko kompletnie pobladła i lekko zasłabła upadając na podłoge ale nie tracąc przytomności

Zanim Kimiko upadła Seji ją złapał. - Wygląda na to, że mój wygląd powoduje lekkie zmiany w twej psychice. Zaraz wrócę. - Powiedział sadzając cie na krześle

Usiadła sobie zastanawiając sie z kim dokładnie sie zadaje...

po minucie Seji wrócił. Juz z ręką i do szyi pokryty czarnym strojem - Przepraszam za zwłokę

-Od razu lepiej... naprawde... po co ja przyszłam... ach tak... niedawno odkryłam że mój krysztal może leczyć ludzi. Niedawno uleczyłam takiego jednego faceta co sie czymś zatruł. I pomyślałam że może mogłabym uleczyć te twoje rany...

- Nie mogłabyś. Jeszcze nie.

-Dlaczego? - Zapytała sie lekko zdziwiona

- Gdybyś zobaczyła moje rany zrozumiałabys dlaczego

-To może mi je pokażesz... oczywiście jesli to nie problem...

- Wolałbym nie. Nie chcialbym cie przestraszyć

-Zaryzykuje... chce mieć jakieś pojęcie co do tego...

Arxel

- No dobrze... jak chcesz Powiedział i sięgnął do jakiejś klamry i odpiął ją. Strój opadł(spoks gościu ma bokserki), a ty zobaczyłaś coś potwornego. Obdarte ze skóry ciało, całe pełen poparzenia, z którego bez przerwy leje się krew. Widać poszczególne mięśnie, żyły, kości, nawet płuca i serce.

X

-A... aha... rozumiem... no... to miałeś racje... ale teraz mam motywacje...

Była w takim szoku ze nawet nie zemdlała. Po prostu zrobiła sie blada jak ściana w wariatkowie.

Arxel

Seji jednym ruchem narzucił strój i podbiegł do Kimiko - Wszystko w porządku? Mogłaś mnie posłuchać. Nie chciałem cię przestraszyć.

X

-Wiem, ale musiałam mieć jakieś pojecie co kiedyś będe musiała naprawić... prawda, w życiu jeszcze czegoś takiego nie widziałam... chociaż... właściwie to nic nie pamietam... ot, pojawiłam sie z nikąd w mieście i tyle... masz moje słowo, zrobię wszystko żeby Cie wyleczyć...

Powiedziała nabierając kolorów. Normalnych, nie zielonego, chociaz niewiele brakowało.

Arxel

- Ja... dziękuje. Naprawdę. Powiedział - A tak w ogóle to może chcesz się czegoś napić?

X

-Wybacz mi za to co powiem ale w tym momencie chyba nic mi nie przejdzie przez gardło... chcoiaż... mam pytanie. Czy może mógłbyś sie postarać o informacje skąd ja sie tutaj wziełam? Bo z tego Co wiem to istoty organicznenajpierwsą malutkie, a dopiero potem rosną, a nie pojawiają sie z nikąd w dorosłej formie... oczywiście jesli to nei sprawi Ci problemów...

Powiedziała już dochodząc do siebie.

Arxel

- Oczywiście. Ale dopiero po wielkim turnieju. Czyli za trzy dni.

X

-Aha... dobrze... jakim wielkim trunieju?

Arxel

- Turniej walk drugiego świata. Pisze o nim na tablicy ogłoszeń w każdej bazie. A niezależni tacy jak ja dostają wiadomość telepatycznie. Naprawdę o nim nie wiedziałaś?

X

-Nie...

Powiedziała szczerze. Przy okazji: ktoś tutaj idzie.

Arxel

- No cóż. To teraz wiesz.

A do rozmawiającej pary podchodzi Sara. Sama.

X

-No cóż, zycze Ci powodzenia...

=Sejiiiiiiiiiiiiii... to twoja dziewczyna? -Zapytała sie Sara przesłodzonym głosem

Arxel

- Dziękuje Powiedział do Kimiko.

-Nieeeeee Odpowiedział Seji takim samym głosem chcąc zirytować Sarę.