Megaman Zero Game

Phanti

- Nie wiem. Mam metlik w glowie po tym wszystkim. Nie wiem jak to nazwac...ale chyba cos czuje do ciebie. Nie wiem czy to milosc ale.... - Zawahal sie chwile - Ale chce byc z toba... Jestes moja pokrewna dusza...znasz ten sam bol, mialas podobne do swiadczenia. Ja...nie wiem co o tym myslec. - Chwile nic nie mowil, po czym pocalowal ja jeszcze raz.

X

Sara była w pewnym szoku. Chciała wyrwać sie i zerwać z łóżka ale nie mogła. Coś ją sparaliżowało...

Phanti

- Saro...Ja.. - Zaczal Deltar, ale nie skonczyl...

X

<Co jest... to miało być tylko w celach leczniczych... a on... a ja...>

Leżała zastanawiając sie co powiedzieć. Patrzyła sie na niego

Phanti

Deltar tez chwile patrzyl jej w oczy, ale po chwili odwrocil wzrok... Nie wiedzial co robic...

X

-No... chyba ja sie już ubiorę...-Odparła wstając. Zaczęła sie ubierać w świeże ubrania. Między innymi w niebieską długą spódnice. Do kostek. Wcześniejsza była biała i do kolan.

Phanti

Deltar usiadl na lozku. Byl juz w swojej zbroji, nie mial tylko helmu. Patrzyl w podloge...

X

-Cóż... dzięki za pomoc... przeteleportować Cię do Outlands?-Spytała sie raczej niepewnie

Phanti

- Nie udawaj ze nic takiego sie nie stalo - Odpowiedzial cicho Deltar - Nie wiem jak u ciebie, ale u mnie cos sie zmienilo.

X

-Przenieść Cię czy będziesz zasuwał na piechotę?-Spytała sie już pewnie ignorując wcześniejsze słowa Deltara

Phanti

Deltar szybko wstal i zlapal ja za rece, po czym spojrzal jej gleboko w oczy
- Saro...

X

Sara zamilkła. Wcześniejszy powrót pewności siebie gdzieś umknął.

Phanti

No i twarz Deltara znowu zaczela sie zblizac do twarzy Sary.

X

Sara odsunęła sie natychmiast od Deltara.

-Przestań, proszę... to mnie przeraża...

Phanti

- Co cie przeraza? - Zapytal lekko zdziwiony Deltar. Sam mial metlik w glowie i nie wiedzial co o tym myslec.