Megaman Zero Game

Phanti

Tuyet sie pojawil.

- Kochasz swojego ojca? - Zasmial sie - Te obrazenia, ktore mam. Zaatakowalem go, na tym morzu. Ta jego nedzna lajbe. Coz...nie zdazyl zareagowac, a ta jego "ekipa" mnie walnela. Coz. Ale szybko rozkazal im przestac i dzieki temu moglem uciec. - Zaczal sie smiac - Ironia. Gdyby nie Axonn, to bym byl martwy, na dnie oceanu.

X

-Tak, kocham go... ale Ciebie też kocham... ironia. Jesteście dla mnie najważniejsi na świecie, a musicie ze sobą walczyć...-Zaczęła Yoko, patrząc się skruszona na ziemię.

Phanti

Tuyet spojrzal na nia.
- Dlaczego kochasz ojca, a matki nie? - Zapytal.

X

-Matka ma dwóch kochanków. Wujka i swojego siostrzeńca. Do tego interesuje sie mną jak tylko jej jestem do czegoś potrzebna... chciałabym mieć inną matkę...-Westchnęła.

Phanti

- A ojciec? - Zapytal Tuyet.

X

-Tata... tata mnie kocha. Dba o mnie, i jak jest to sie mną interesuje. Jest też dla mnie miły... i jak mi odbiło to mi wybaczył...nie zamieniłabym go.-Stwierdziła. głos miała łagodniejszy, i spokojniejszy niż w poprzedniej wypowiedzi.

Phanti

Tuyet westchnal.

- Coz...nie chcialem tego robic, ale chyba to zrobie. - Wyciagnal cos spod zbroi. Jakies pudeleczko - Kiedy twoj ojciec wyciagnal mnie z wody, dal mi to i powiedzial zebym ci przekazal. Chcial ci to dac, sam, ale stwierdzil, ze nie wie, ile jeszcze zajmie mu ta podroz. No, i przed kopnieciem mnie w tylek na pozegnanie, stwierdzil, ze jak ci tego nie dam, to potnie mnie na kawalki. - Podal jej pudelko.

X

-Ale... co to jest dokładniej? Coś w tym jest?-Zapytała się, oglądając pudełko, i jak można je otworzyć, to je otwiera, i sprawdza co jest w środku.

Phanti

Uroczy wisiorek. Protostalowa, chromowana ramka a w srodu swiecacy sie, rozowy kamien. Chyba jakis drogi mineral. Tuyet nic nie mowil.

X

-Piękne... jaki to minerał? Nie poznaje go... ma jakieś specjalne właściwości? Jaką ma wytrzymałość? Do czego jest wykorzystywany? Jaką ma budowę... oh, przepraszam, zagalopowałam się... będe musiała podziękować tatusiowi...-I założyła ten wisiorek.

Phanti

- Nie wiem. Nie pytalem. Zaraz po tym jak mi go dal, chlasnalem go mieczem... Spokojnie, nie mocno i ucieklem.

X

-Rozumiem... i... wybacz mi tamta podejrzliwość... proszę...-Po tych słowach Yoko objęła delikatnie Tuyeta i wtuliła głowę w jego klatkę piersiową.

Phanti

- Spoko... - Odpowiedzial i objal ja ramieniem. Usmiechnal sie sam do siebie - Wybaczam.

X

-... Tuyet... chciałabym to z tobą zrobić... teraz... chciałabym dać Ci radość... przynajmniej w ten sposób... proszę, zgódź się...-Poprosiła go, dalej się tuląc do niego, mówiąc takim delikatnym, przyciszonym głosem.

Phanti

- Nie wiem, czy jestes na to gotowa. - Stwierdzil.