Megaman Zero Game

Mighty

Turla się tak żeby uniknąć rozdeptania po czym wstaje i stara się ustawić tak żeby go nie widział, w jakimś martwym punkcie.
Na przykład z tyłu i gdy on się obraca to ciągle wykonuje manewr martwego punktu.

Phanti

No i co Ci to daje? Jest ci już zimno, jesteś zmęczony a on cały czas Cię śledzi wzrokiem.

Mighty

Podchodzi do budki i ustawia -50 stopni Celsjusza.

Phanti

I jest zimno. Czujesz, że długo w takiej temperaturze nie wytrzymasz. Masz już sine ręce. Tracisz powoli czucie w palcach. A skorpion? Łazi sobie.

Mighty

Zdaje się na swoją wytrzymałość i rozgrzewa się machając toporem, następnie skupia swój cel na skorpiona i ma nadzieję, że ten lód pozwoli zadawać mu większe obrażenia, że po prostu zacznie się kruszyć.

Phanti

Nie dość że się ślizgasz. Nie dość że już ledwo machasz tym kilofem, to lód nic nie pomaga. Skorpion machnął ogonem. Odleciałeś pare metrów. Zatrzymałeś się na ścianie. Spadasz na podłogę. Boli. Cholernie boli. Skorpion zaczyna ładować energię do wystrzału...

Mighty

Wykorzystuje lód żeby szybko dostać się do budki i znowu roztapia lód temperaturą 50 stopni Celsjusza.

Phanti

Ok. Lód się roztopił. Skorpion dalej sobie stoi. Zmniejszasz temperaturę z powrotem, czy robisz coś innego?

Mighty

Podwyższam na najwyższy stopień w którym będę mógł znieść bez większych urazów.
Oczywiście bawię się pokrętłem regulując wysoką temperaturę tak żebym mógł to kontrolować.

Phanti

Skorpion zaczyna się jakoś niespokojnie zachowywać. W końcu.....eksplodował.

Widocznie jego rdzeń się przegrzał.

Mighty

Zeruje temperaturę i rozgląda się czy jest co szukać w tym pomieszczeniu czy jednak będzie konieczność wyjścia z niego.

Phanti

Hai

Zobaczyłeś drzwi, których wcześniej nie widziałeś.

inraeratus

Regis

-Ty już, jak mniemam, nie potrzebujesz ulepszeń takiego kalibru? Dobra... to który by tu wybrać....

Wziął do łap Ichiteiru. Wpierw pomyślał o jego poprzednim właścicielu. Wyróżniał go jego fioletowy ubiór i w ogóle... ale ostrze to miało teraz nowego właściciela. A żyć przeszłością, patrzeć wstecz, aż nader często groziło zatrzymaniem sie w wędrówce naprzód. Poza tym Magna i ten jego fioletowy szkarłat, urgh...
<Życie toczy się dalej. Fiolet nie wchodzi w grę.>

Wyjął ostrze i przesunął nim przed swoją twarzą. W jego klindze spostrzegł zieleń. Zieleń oczu Hivera. A potem czerwień własnych. Przez chwilę wodził mieczem nad otworem koloru bialego, skarbnicą wszystkich kolorów, w tym i tych, które w tej chwili wiele dla niego znaczyły> - opuśił go - <Nie ma miejsca na kompromis. Sługa. Ostrze. Mistrz. Nie tam... walić to wszystko. Dlaczego miałbym się sugerować kimkolwiek poza Tobą?> - spytał w duchu swe ostrze. Pochylił się i spojrzał nań - <Dlaczego w ogóle nie miałbym wykuć dla Ciebie nowego przeznaczenia? O ile mam do tego prawo...> Podniósł je raz jeszcze... <Milczysz. Nie tracę jednak nadziei, że kiedyś mi odpowiesz. Choćby przeszyć mnie miały Twe słowa..>

Umieścił ostrze Ichiteiru w jasnoniebieskim otworze.

Phanti

Błysnęło światło. Kiedy wyciągnąłeś miecz, jego ostrze błyszczało tym jasnoniebieskim światłem. I było bardzo zimne. Aż leciały z niego takie fajne zimne opary. Takie same jak te, gdy latają gdy otwierasz bardzo zimną zamrażarkę. Sierść zwierzęcia, ogon pokryte były szronem.

Reitou Ichiteiru**
Typ Broni - Lodowy Miecz
Rozmiar - 2

Hai

Zauważasz drzwi i skrzynkę, których wcześniej nie zauważyłeś.

Mighty

Otwiera skrzynkę i sprawdza jej zawartość.