Megaman Zero Game

Matoi

Matio Shiroi

Szybko atakuje prawą ręka tak nie żeby nie zdążył wyciągnąć kosy z mojego ramienia, jeśli jednak nie jestem wstanie go walnąć to łapie za kosę wyciągam ją sobie z ramienia, ciągnę za siebie tak aby kosmita trzymający kose znalazł się bliżej mnie i wtedy go atakuje prawą ręką oczywiście.

Yasahiro

(Po 5, że w grupach po 5 czy poprostu 5? Ewentualnie dodam w następnym poście)
Shinku Ankoku

Zaczął się rozglądać po broniach szukając swojej. Numery 12, 19, 13, 1, 6

Phanti

Deltar spojrzał na niego jak na idiotę.

- Poznać? Każdy zna takiego czarującego gościa jak ja! Tym bardziej ja sam!

inraeratus

Deltar

-Zostaw innych w spokoju. Co każe Ci myśleć, że jesteś taki czarujący? Nie akceptuj prostego stanu rzeczy. Spójrz głębiej i dostrzeż przyczynę.

Shinku Ankoku

Łoł. Trafiłeś. Numer 13.. był Twoim wachlarzem!

Matio

Załatwiłeś go, lecz kosy raczej z ramienia sam nie wyciągniesz. Tracisz powoli przytomność. Przechodzicie przez barierę. Ktoś coś krzyczy. Ciemność. Napiszę, jak się obudzisz.... i jak się ta przygoda skończyła. Przewiduję... jutro. Jutro o tej samej porze. Ale może cudem obudzisz się jeszcze dziś wieczorem. Zobaczymy.

Phanti

Deltar wskazał sam na siebie.

- Jestem "state-of-art"! Istnym dziełem biomechanicznej sztuki! Technorganiczny cud!
Do tego jestem charyzmatyczny, miły, odważny! Dobrze sobie radzę w życiu i co najlepsze, jestem przy tym wszystkim niezwykle skromny!

Yasahiro

Shinku Ankoku

Pomachał swoim wachlarzem parę razy i go złożył...Dobrze jest wrócić! A myślał, że nie odzyska swojego ekwipunku

W tym czasie przypomniał sobie tamten moment w jego życiu, gdy wybrał czym chce walczyć
(FLAAAASHBACK)

Dwanaście lat. To był wiek, który był znaczący dla Shinku. Odwrócił się w kierunku swojego nauczyciela. To miała być jedna z jego najważniejszych lekcji w życiu. Głęboki głos nauczyciela rozbrzmiał.

-Shinku, wybór broni jest najważniejszą sprawą dla wojownika. Z Włócznią możesz zablokować cios i atakować z odległości, jednak niektórzy mają problemy gdy są blisko. Tarczownik może dobrze blokować też i odbić, a nawet atakować rzucając tarczą ale bez niej są bezbronni. Pamiętaj, każda broń ma swoje wady i zalety.-

Te słowa dały mu wiele do myślenia...

Otrząsnął się i spojrzał na Michaela.

-Heh, mam szczęście-

inraeratus

Deltar

Wzruszył ramiona.
-Prawdziwość tego wyznania sam ocenisz. Teraz struktura Twojego ciała, wstępne zaprogramowanie, wspomnienia. Wszystko, co Cię tworzy, co sprawia, że jesteś kim jesteś i tak dalej. Zbierz to wszystko. Poczuj to. Zrozum zasadę funkcjonowania, postępowania. Połącz to kim jesteś z tym co robisz. Zauważ sieć delikatnych nici, po których porusza się Twa istota. Zaobserwuj te szlaki. Nie kwestionuj ich. Skup się na nich. Skup się na swojej osobowości, kierującej Cię po tych rozdrożach. Zaczynaj.

Shinku Ankoku

Ten przez chwilę milczał.
-Konwój z rzeczami straceńców został odbity niedawno... Twoje? Cóż...
Spojrzał na stosik broni i sam sięgnął po jedną z nich. Jego wybór padł na zwykły, krótki miecz, z gardą chroniącą dłoń właściciela. Zaprowadził Cię do w miarę pustego miejsca, po czym przyjął bitewną postawę.
-I tak ktoś miał Cię sprawdzić. Spokojnie. To test umiejętności, nie siły. Nie forsuj się.

Yasahiro

Shinku Ankoku

Otworzył swój wachlarz i zaczął się jedną ręką wachlować nim.

-Zaczynajmy-

Odpowie odpowiednio na ruch przeciwnika...Czyli prosiłbym o taki typ walki "Liczy się każdy moment" Gdyż mój styl polega na korzystaniu z takich momentów. Chciałbym też prosić o KAŻDĄ informację, pozycję, odległość jaką oceniłęm itd. Mkay?

Yamitsu

Kisuke
(oh well, dopóki nie jest wierszowane)

Próbuje przeanalizować rzeczone teksty, może coś z nich wywnioskuje...nie żeby miał coś lepszego do roboty w tej chwili...
<"musieli mieć obawy skoro mnie tak dobrze pozamykali...heh jednak szlifowanie umiejętności nie poszło na marne...szkoda tylko, że nie wiem po kiego tu jestem...">

inraeratus

Yamitsu

Tekst pisany niewidzialnym atramentem zdaje się być osobistym dziennikiem tamtego gościa. Też został złapany, uciekł... i jakoś skończył tutaj. Zrozumiał, że kluczem do tego jest biotechnologia obcych.... istoty żywe, także ludzie mogą mieć na nią wpływ... po części ją kontrolować, podobnie jak obcy. Niestety, wymaga to czasu i wysiłku... treningu. Poza tym, wielkość ma znaczenie. Chyba im bardziej ciężkie i skomplikowane tym ciężej... cóż. Logiczne, nawet bardzo. Tyle zdążyłeś wywnioskować z urywków, które dotąd zdążyłeś przeczytać. Słyszysz hałas. I kroki. Z korytarza, na który ,,otwiera się" Twoja cela.

Yasahiro

(To nie Twój styl. Walić z kontrataków łatwiej jest każdemu. Jedynie Ty wybrałeś sobie broń, którą zaatakowanie... zostawia zbyt wiele otwarć. Tyle. Co do szczegółów.... Dobra. Jednak oczekuję tego samego. I ludzkim językiem, poproszę.)

Odległość: Ze 2 metry. Może trochę więcej. Póki co: Stał na lekko ugiętych nogach. Miecz wystawił przed siebie, podobnie jak prawą nogę. Nieco pochylił kark.
Teraz: Odbił się od Ziemi w Twoim kierunku. Dynamicznie. Miecz w prawej ręce odwrócił. Lewą rękę nieco wystawił przed siebie, prawą cofnął. Pochylił się nieco całym ciałem, naprężył je. Przy pierwszym kroku, najwyraźniej jedynym, jakiego potrzebował, zaczął hamować delikatnie lewą stopą, prawą, wyraźnie z tyłu, zaczął wyraźnie przesuwać w Twoim kierunku. Kark bez zmian. Oczy utkwione w Twojej twarzy. Czujesz, że temu wzrokowi nie umknie nic.. zwłaszcza Ty.

Yasahiro

(Yyy, przesadziłem z prośbą o szczegóły. Może zostaniemy przy odległościach? I, masz rację, każdemu tak łatwiej. Sry)
Shinku Ankoku

Odwzajemnił wzrok, nie podda się.
Ugiął nogi i skoczył w kierunku przeciwnika. Lewą ręką złożonym wachlarzem blokuje miecz przeciwnika, przesuwając po ostrzu w kierunku ciała przeciwnika, ostrą stroną płytek do Michaela. Głównie jest to po to by zablokować użycie miecza, a także ewentualnie uszkodzić jego rękę gdy wachlarz zjedzie do końca. Prawą ręką wykorzystując prędkość odchyla do tyłu i najszybciej jak może uderza w twarz. W tym samym momencie podnosi prawą nogę i stara się odbić od brzucha przeciwnika, wykonując salto do tyłu, i wystawiając lewą nogę przy obrocie by zahaczyć o Michaela i ląduje na ugiętych nogach. Wachlarz jest złożony i ustawiony przed siebie.

Przez te akcje myślał.

<Bogu dzięki, że postanowiłem trenować akrobatykę>

Phanti

Deltar zamknął oczy...I nagle, dostał nerwowych tików! Jego lewe oko zaczęło dziwnie latać na różne strony. Drugie oko zaczęło migać na czerwono.

Zaczął mówić, dziwnym głosem. Jakby mu się śpieszyło. Albo jakby myślał szybciej mógł nadążyć z mówieniem. Czasami się zająknął.

- Databank otwarty. Pobieranie danych. Zakończono. Inicjalizacja próby. Zakończono. Odtwarzanie logów. Rozpoczęto.

Zatrząsł się lekko i znów zaczął mówić tym samym głosem.

- Naukowcy się mylili. Ich teoria na temat wszechświata teoretycznie powinna być zrozumiała. Tyczy się to tego wymiaru. Jednak co z trzynastoma pozostałymi? Wszystko to został-ł-ł-ło potwierdzone w czasie podróży do wnętrza Ziemi, gdzie D.A.W.N-04 Deltar wyruszył na poszukiwanie e-e-echa. Walka z C-ch-e-e-a okazała się być drastyczna w skutkach. Hiver poważnie uszkodzony. Sylphia przepadła. Reszta wykonała cele. Deltar pozostał sam. Ostat--t-t-teczna misja rozpoczęta. Niepowodzenie nieuniknione. Przebieg misji: nieznany. Wynik misji: D.A.W.N-04 Deltar MIA.

Znowu przerwał i zaczął się trząść.

- Odtwarzanie danych. Dane nagrane przez: Administrator systemu. Howard Grey. Odtwarzanie w toku: Udało mi się z fragmentów danych z Cyberświata pobrać odrobinę wspomnień starego Deltara i umieścić go w moim MKII. Nie wiem czy do czegoś sie to przyda. Może nawet zaszkodzić. Czas pokaże... Na początku myślałem, że ze wszystkiego uda mi się odtworzyć prawdziwego Deltara. Jednak ze strzępków pobranych z Cyberświata nie jestem w stanie odtworzyć kompletnej Iskry do zapłonu całej duszy. Stworzyłem całkowicie nową istotę, która...jak mam nadzieję, nie popełni błędów starego Deltara i będzie w stanie kontynuować misję ratowania świata. I może poprowadzi ją w trochę...bardziej akceptowalny sposób. W tym przypadku także czas pokaże. Boję się tylko jednego. Że wraz z fragmentem całego płomienia, iskrą starego Deltara, mogłem przenieść do nowego demoniczną część osobowości. Tą, nad którą Deltar zapanował, kiedy otrzymał moc, przewyższającą pozostałych D.A.W.N. Tą sama, którą wraz z mocą otrzymał także Genshiro i która go pochłonęła. Brak Magny Virusa sprawia, że ryzyko jest znikome. Więc pewnie nie ma się co martwić. Bardzo ważne jest także jedno. Kiedy tworzyłem swojego własnego, nowego Deltara dowiedziałem się czegoś interesującego. Po swoich badaniach nad Cyberświatem i Płomieniem, oraz nad Iskrami jestem pewien, że stary Deltar wciąż żyje. Jednak gdzie jest? Tego nie wiem...I pewnie nigdy się nie dowiem... Tak samo jak tego, czemu zniknął....

Deltar dostał konwulsji. W końcu znowu przestał się trząść...

Jego wyraz twarzy powrócił do swojego zwykłego, plejbojowego uśmiechu.

- Cóż. To było ciekawe. Ale...koniec wakacji. Czas wziąć się do roboty. Praca wre!

Po chwili znowu dostał tików nerwowych...I jego wyraz twarzy zmienił się. Maniakalny usmiech. I szalone spojrzenie.

- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! Daj mi swoją duszę! Nakarmię się Twoim strachem i cierpieniem! A wtedy terror ogarnie wszystko dookoła! Cierpienie tego świata....pozwól mi je pogłębić!

Znowu tiki nerwowe...I kolejna zmiana mimiki. Tym razem...poważna mina. I pewne spojrzenie.

- Nie szukam zemsty. Szukam sprawiedliwości. To mój cel.

Na chwile się wyłączył...Padł na kolana...

= System zrestartowany. Wewnętrzny konflikt systemu AI Osobowości. Naprawianie w toku. Praca systemu wznowiona. Życzę miłego dnia.

Deltar obudził się. Zaczął ciężko oddychać.... Kurwa...Co to było?!

inraeratus

Deltar

Gościu przyglądał Ci się w skupieniu. Westchnął.

-Najwidoczniej ktoś zaimplantował w Tobie część cudzej osobowości. Jednak nie powinno Ci to przeszkodzić. Skup się na sobie, tylko sobie. Nie jesteś nikim innym. Nie staraj się być kim innym. Skup się na sobie, na swojej istocie.

Dał Ci chwilę. Następnie:

-Wyczuj energię rozchodzącą się po Twoim ciele. Podąż Tym tropem. Obserwuj tykanie zegara! Dostrzeż anomalię.... i popraw ją!

Shinku

Miecz dał dla zmyłki. Uniknął wszystkich Twoich ciosów niemalże kładąc się na ziemi. Rękę oparł na niej dla stabilizacji. Podniosłeś nogę.. jego prawa - do tego momentu już w ruchu - wystrzeliła, jakby czekała na ten moment. Potężny obrót z atakiem na jedyną nogę, którą opierasz o ziemię... i leżysz. Już.

Yasahiro

Shinku Ankoku

Robi "Fikołka" po podłodze do tyłu by się oprzeć na zgiętych rękach, które prostuje by się odbić i wylądować na nogach. Złożony wachlarz opiera o ziemię i wpatruje się w przeciwnika.

Phanti

Deltar wstał.

- JESTEM SOBĄ. - Odpowiedział ostro - Nazywano mnie wieloma imionami. Wypierdek Szatana, Demoniczny Płód. Da Vinci Czasów Destrukcji, Idiota, Tępy Chuj, Genialne Dziecko, Złoty Chłopak, Czarujący Dżentelmen, Super Ciacho, Król Ironii, Diabeł-W-Łóżku, Pies Na Baby, Siewca Śmierci, Żelazne Jądra i wiele innych, nie możliwych do pokazania w tej grze ksywek.

= Ładowanie naprawionego AI zakończone. Życzę miłego dnia.

Deltar otrząsnął się i podszedł parę kroków do Syntety.

- A właśnie. Mam do Ciebie pytanie. Grałeś kiedyś w Street Fightera?