Megaman Zero Game

Olekman

Adelyn
Maverick tylko przeskoczył ladę kucharską rozejżał się trochę aż rzekł z triumfem.
-Ha! Czyli jednak te głupie informacje n/t starych statków się przydały!- Podszedłaś bliżej aby zobaczyć czym się tak podjarał. Okazało się że znalazł małą windę kuchenną ciągnącą na wyższe piętro.

Deviol

-O... Mam tam wejść? - zapytała, wiedząc, że i tak tam wejdzie... Wjedzie jako pierwsza, zatem wlazła do środka.

Olekman

Adelyn
-Tylko uważaj żeby ktoś Cię nie zaskoczył.- i zaczął wciągać cię na sznurze na góre. Jako tako mu szło. Kiedy dojechałaś na górze znalazłaś się w pokoju wielkości jakby składzika. Oprócz tego był tutaj koleś na taborecie który drzemał sobie w najlepsze. Wyprostował nogi wzdłuż drzwi na zewnątrz, położył karabin obok siebie, złożył ręce między siebie i w najlepsze sobie śpi.

Deviol

-Aff... Ktoś tu jest. Śpi. - szeptem przekazała zwiadowcy. Mimo wszystko wlazła do pokoiku.

Olekman

Adelyn
Maverick chyba nie dosłyszał. Zaczął wchodzić sam po szybie windy.

Deviol

Dziewczynie zaświtało w głowie, genialny pomysł! Pod warunkiem, że jej przeciwnik jest maszyną... Odwinęła opaskę z nadgarstka i wyjęła wtyczkę. Zakradła się do strażnika i przyjrzała się mu. Jeżeli jest gdzieś miejsce, gdzie może się podłączyć, to zrobi to. Wpierw wyłączy tryb strażniczy, tryb pracy, ruchu... Później poszpera w danych. Pewnie wie coś na temat statku.

Olekman

Adelyn
Nie ten adres, jest to człowiek. Nawet mechanicznego palca nie ma. Wracając do Mava, dalej wchodzi po szybie.

Deviol

Wciągnęła kabel od wtyczki z powrotem do dziury w nadgarstku... Chwyciła leżący obok strażnika karabin i z kolby przypieprzyła mu w twarz. Oczywiście poprawiła drugi raz, aby się upewnić, że nie wstanie przez dłuuugie godziny. Ewentualnie w ogóle nie wstanie.

Olekman

Adelyn
Jebut, jeden cios, pierdut, drugi! Teraz leży z zakrwawioną twarzą i obitą głową na podłodze. Chwilę po skończeniu tej żezi wdrapał się szpieg.
-Auć.-

Deviol

-No... Musiałam sobie pobrudzić ręce. Z karabinem będę dobrze wyglądać? - Karabin przewiesiła przez ramię. Przykucnęła przy strażniku w poszukiwaniu jakiś dokumentów tożsamości, rozkaz, może jakiś klucz...

Olekman

Adelyn
Eee, tam. Kolo po prostu zwiał na drzemkę.

Deviol

Wstała, rozejrzała się dookoła. Wydaje się, że użytek będzie tylko z jej karabinu, którym bądź, co bądź, posługiwać się dobrze nie mogła. Każdy potrafi nacisnąć na spust, ale sprawić by kule leciały w jednej linii to już wyższa szkoły jazdy... Odwróciła się do Mavericka, mówiąc.
-Dobrze, idziemy dalej?

Olekman

Adelyn
Maverick ruszył do drzwi rozejżał się trochę.
-Dobra stąd mamy już prostą drogę. Za mną.-
Przy okazji karabin jest dosyć ciężkawy więc w obecnej chwili nic więcej na bary nie rzucisz. Idąc tak chwilę korytarzem ominęliście jeden patrol na skrzyżowaniu i doszliście do kolejnych drzwi, ale tym razem z mocniejszymi zabezpieczeniami. Maverick przysiadł i zaczął gmerać w tych drzwiach. -Patrz czy ktoś nie idzie.-

Deviol

-Uh... - Poprawiła chwyt na karabinie, przełączył go by oddawał strzały półseriami. Nie chciałaby, żeby jej wyleciał z rąk podczas prucia serią... Stanęła plecami do Mavericka i spoglądała, to w jedną, to w drugą stronę.
-Jesteśmy przy komputerze?

Olekman

(półseria?)
Adelyn
-Ta, to zaraz za tym drzwiami. Tylko sfors...- i w tym momencie w zamku coś szczęknęło. -Mam go.- Uchylił drzwi i zajrzał do środka. Teren był czysty więc weszliście dalej. Pomieszczenie było tak skonstruowane że przed wejściem do centrum pokoju trzeba przejść krótkie "pół korytarze" - po prostu ściana dzieląca drzwi z resztą pokoju. Po przeciwnej stronie również było takie przejście. Maverick po małej sondzie powiedział że jest tutaj trzech naukowców.