Megaman Zero Game

inraeratus

Regis

-Co!? Najpierw strzelasz we mnie, a teraz jeszcze pikasz?! Pozwolił Ci ktoś?!

Zasadza mu mimowolnie kopa w głowę, jednak domyślając się co takie pikanie może oznaczać łapie gościa i prędziutko biegnie do drzwi, spoza których się wyłonił. Z całą pewnością znajdzie się tam coś co będzie można radośnie wysadzić w powietrze, eee znaczy się w ziemię. Podziemię.

Nie mówiąc już o tym jakże ciekawe potrafią być skutki takowych podziemnych wstrząsików. ^^

<Pogrzebie mnie żywcem> - myśli Regis z zadziwijąco szczerym i szerokim uśmiechem na twarzy. <Chociaż nie, to przecież jakieś starożytne konstrukcje, nie powinny się zawalić tak łatwo...prawda?>

Phanti

Rzuciłeś go wprost, co wyglądało na drugą pieczęć. I ta się rozpadła.

I w pomieszczeniu są kolejne drzwi.

= Jeszcze jedna...

inraeratus

Regis

<Łatwo...coś zbyt łatwo...>

Wraca jeszcze po miecze z poprzedniego pomieszczenia, po czym wkracza przez te nowe drzwiczki. Na spotkanie swego przeznaczenia!, eee, znaczy się, no tej trzeciej pieczątki. I coź jego oczom się ukazuje?

Phanti

Drzwi...takie jak od sejfu. Z pokrętełkiem.

inraeratus

Regis

Zaciera ręce z uśmiechem.

-No, Magnuś, wymieniaj mi tu zaraz liczby jakich najbardziej nienawidzisz. A, i dodaj jeszcze lewo, prawo.

<No dajesz, nie zsyf tego sejfu, dobra? Chyba że w ostatecznności...>

Phanti

O dziwo...cisza.

inraeratus

Regis

-Okeeeeej...

Zatem po prostu szczela swoje ulubione: 3 lewo, 13 prawo, 27 lewo oraz 17 prawo dla niepoznaki. Jak coś pójdzie nie teges to może chociaż jakaś pułapka się włączy, a potem już się coś wykombinuje. Gorzej jeśli cisza będzie ponownie jedynym, które odpowie na jego zakusy.

<Raz się żyje! Lepiej żyć krótko, a szczęśiwie!>

Phanti

Drzwi zaczynają pikać, jak wcześniej Twój przeciwnik....

inraeratus

Regis

Ziumem rzuca się do ucieczki. No raczej. Byle do drzwi, byle za drzwi, byle i te nie zaczęły pikać, bądź co gorsza się nie zamknęły. Adamant na plecykach, rączki na Adamancie. I gogogo.

<BOMBA! Dosłownie zaczynam kochać odgłos tego pikania! Tak powinno być w każdym zaje...ie zabezpieczonym miejscu!>

Phanti

Wybuch był tak silny, że odrzuciło Cię. I dość mocno przypaliło. Ale żyjesz. I droga stoi otworem! I wyłazi z niej dwóch identyko robotów, jak ten z którym walczyłeś. Tylko jeden ma miecz zamiast działka naręcznego.

- Eksterminacja! Eksterminacja!

inraeratus

Regis

Paluszkami lewej rączki przygasa płomyczki na plecach. Patrząc na nich ma jakieś dziwne...

<Atakują klony, będą ich mil...nie! Stój! Myśl pesymistycznie - to ostatni, więcej zabawy nie będzie...hmm, ale jeśli tak to szkoda - zaczynam już lubić ten eksterminatywny chóralny zespół pikający...>

Regis z wolna zaczyna podłapywać rytm.

-Ekstermi umca umca, acja umc umca umca...

...i z tym rytmem porusza się! Wzdłuż ściany, yeah! Z Adamantem na ramieniu, bokiem do Ciebie, mój nieprzyjacielu. Ty z działkiem, właśnie tak. Temu z mieczem podejdę i zrobię ciach.

<Hohoho, yeah! Z gestem tym bitwa zaczyna się!>

Phanti

Ten z działkiem zaczął strzelać. Musiałeś zrobić unik. A w tym czasie ten z mieczem zrobił szybkiego dasha w Twoją stronę i wbił Ci miecz w lewe ramię. Dość głęboko.

inraeratus

Regis

<Okeeej, zatem lewe ramię out of use for now...głęboko, ha?>

Łapie wroga za rękę z mieczem, konkretnie za przegub. Szybki head o head attack, by zapobiec zgubnym interwencjom oraz obrót sobą/wrogiem, tak by ten drugi stał się osłoną przez strzałami, oczywiście o ile mieczem nie spraliżował moich ruchów za bardzo.

Phanti

On ma hełm. Ty nie. Czujesz że pękła ci czaszka. Twoja wizja na chwilkę przygasła, ale szybko wróciło. I parę błędów systemowych spowodowanych wstrząsem. Jemu nic nie jest. Do czasu aż wykorzystałeś go jako tarczę. Dostał promieniem w plecy i padł na kolana. A ten drugi znów w Ciebie celuje.

inraeratus

(Pościk edytowany - powód: był zbyt krótki i mętny, przez co obawiałem się nieporozumień. Treści właściwej nie ruszyłem.)

Regis

<Ok, zatem ,,mózg" też wychodzi z gry. Tym lepiej.>

Wyciąga lewe ramię. To, w którym tkwił mieczyks tego gościa.

Jako i On, opada na kolana, wolną prawą ręką wyciągając miecz mniejszgo rozmiaru, który wbija w robocika przed sobą. Nie zdążyłby ręką chwycić go jako tarczę ponownie, zatem nie wyciąga miecza z jego cielska, tylko zaczyna go w nim ukręcać, trwając w w/w osłoniętej pozycji.

<Dajesz, pikaj, PIKAJ!>