Megaman Zero Game

Naras

Salidia

<Ciekawe co by wyszło z połączenie miś+ściana... Może sufit?>

-Taa... wezmę to trochę przeczyszczę, zszyje i posmaruje maściami regeneracyjnymi. Chwilkę zajmie, aż się zregeneruje, ale potem będziesz miał tylko bliznę, a i szwy jeśli ich nie zdejmę, przypomnij mi o tym jakbym zapomniała- Tutaj udaje, że na chwilę się zamyśla, a potem klepie się w czoło- O w mordę! Już pamiętam gdzie jest mój stary skalpel... w środku tamtego gościa, którego operowałam.

Jakoś nie mogła się powstrzymać od żarciku. Kusiło ją by jeszcze groźnie pochichotać, ale uznała to za przesadę.
Znalazła w miarę dobre miejsce gdzie kazała pacjentowi się położyć na brzuchu i przeczyściła, zszyła, posmarowała maściami. Gdy się zregeneruje trzeba będzie wyciągnąć szwy. Po, czym powiedziała całkiem poważnie:
-Tylko pamiętaj: walczyć wręcz będziesz mógł za co najmniej godzinę.

Skoro nie ma wroga to nie przewiduję komplikacji w zabiegu. Jest gotowa do dalszej drogi, lub wykonania innych rozkazów.

Phanti

I idziesz. Dotarliście do wielkich pancernych drzwi z sejfem.

Dowódca spojrzał na drzwi.

- Zna się ktoś na otwieraniu czegoś takiego?

Naras

Salidia

<Teoretycznie znam się na mechanice i mogłabym pokombinować... ale wątpię by mi się udało>

Ponieważ nie miała nic do powiedzenia nic nie mówiła. Z nudów zaczęła bawić się Świetlikiem w efekcie czego raz robiło się jasno zaraz potem ciemno...

Phanti

- Wysadzamy? - Zapytał jeden. Głos miał pełen ekscytacji.

- Chyba nie ma innego wyboru. Wysadzaj.

Trochę roboty i drzwi zostały wysadzone. I okazało się, że po drugiej stronie ktoś był. I teraz jest ranny.

- Medyk! - Zawołał dowódca - Zanim dowiemy się kto to, opatrz go! Strzelec, osłaniaj ją! Jeśli pacjent będzie agresywny, odstrzel go.

- Tak jest! - Zawołał jeden i podszedł do Ciebie.

Naras

Salidia

-Taa... ja tam bym go od razu odstrzeliła.

Jej bezpieczeństwo zależy od strzelca dlatego tym faktem się nie przejmuje. Podchodzi do rannego i go ogląda.

Phanti

Człowiek. Pełno odłamków od wybuchu w Ciele. Nieprzytomny. Mocno poraniony. Ale żyje.

Naras

Salidia

Spojrzała na niego i mimowolnie wrzasnęła:
-KU*****A! I MAM TO Z NIEGO TERAZ WYCIĄGAĆ?!
I cisza.
Salidia ma nadzieję, że nieznajomy miał kamizelkę kuloodporną bo oszczędziło by to dużo czasu. Tak, czy siak zdejmuje mu koszulę, czy co tam na sobie ma i zajmuje się tułowiem, a także głową. Ręce, oraz nogi połowa biedy w końcu robi za jeńca, czyli ma go utrzymać przy życiu, a by to osiągnąć musi zatroszczyć się najpierw o najważniejsze rzeczy.
Skrupulatnie wyciąga odłamki, po czym smaruje maściami regeneracyjnymi. To jest najżmudniejsza robota jaką dostała od dłuuuższego czasu, a na dodatek ciągle uważa na wszelkiej maści komplikacje. Praca w takim skupieniu zdaje się trwać wiekami. Kiedy jego życie nie będzie już zagrożone podczas usuwania reszty obrażeń potajemnie, korzystając z okazji przeczesuje mu kieszenie.
Ostatecznie pacjent nadal posiada pewne urazy, gwałtowniejszy ruch i przypomni sobie o każdej dziurce w ciele, maść regeneracyjna była nakładana skąpo by mógł, żyć, ale w sporym ograniczeniu ruchowym.

-Koniec... Cucimy dziada? Może wsadzimy mu jakąś małą petardę do tyłka?
Spojrzała się na speca od wybuchów z diabelskim błyskiem w oczach.

Phanti

Znalazłaś tylko jakąś dyskietkę. Jeśli miał broń, to musiało mu ją gdzieś odrzucić.

Koleś od wybuchów spojrzał na Ciebie

- Kobieto, jesteś przerażająca....

A koleś zaczyna się budzić....

Dowódca rozkazał wam odejść. Sam chciał porozmawiać z jeńcem. Więc oddaliliście się. Hm...może okazja do pogadania z żołnierzami?

Naras

Salidia

Kończy operować jeńca i przygląda się dyskietce.
<Kuszące... ale wolę nie ryzykować gniewu dowódcy bo "Cesarz" też mógłby być na mnie zły... a tego nie chce>
Dlatego dyskietkę oddała dowódcy.
-Miał to w kieszeni...

Podchodzi do oddziału i mówi do speca od bum-bum rozbawionym głosem:
-Wolę określenie "kreatywna".

Phanti

- Tak w ogóle to skąd jesteś? - Zapytał jeden z nich - Dowództwo Gildii obiecało nam medyka, w końcu my jesteśmy tylko od roboty, oni załatwiają papierkową robotę. No i ty nagle się zjawiasz znikąd. Co to za sztuczka?

Naras

Salidia

Zmierzyła wzrokiem żołnierza, który widocznie lubi pytać. Opowiedziała:
-Pochodzę z miejsca gdzie uczą, żeby nie zadawać ciekawskich pytań. A to jak tu dotarłam... ujmę to tak: jeśli dowództwo będzie chciało byś znał ich metody to Ci sami powiedzą.

Patrzy, czy dowódca oddziału zakończył już swoją rozmowę.

Phanti

Jeszcze nie skończył.

Drugi, mający na oczach gogle obszedł Cię dookoła.

- Nówka sztuka. Sprzed kataklizmu. Nieźle, nieźle...

Naras

Salidia

-Jak wpadniesz w moje łapy to te twoje gogle zaszyje w okolicach twojego pęcherza.
W jej głosie brzmiała dziwna szczerość. Zdecydowania nie kłamała.

Phanti

Nie zdążył odpowiedzieć bo usłyszeliście głos dowódcy.

- Do mnie!

No i wszyscy polecieli...

Naras

Salidia

<No nareszcie... już zaczynała mnie wnerwiać ta cała banda>

Podeszła do dowódcy. Przy okazji sprawdziła jak się trzyma jeniec.